 |
| Πινακάτες |
Μπεχτσήδες ονομάζονται οι άνθρωποι που κάθε χρόνο, όταν προσλαμβάνονται από τον Δήμο, στις Πινακάτες, ορκίζονται ότι θα φροντίζουν, προστατεύουν, ρυθμίζουν και διανέμουν το νερό από τις πηγές της περιοχής!
Από την Αθήνα μετά από έξι διόδια!! 327 χιλιόμετρα, δηλ 4 ώρες… Από Πάτρα μετά από 304χιλ, δηλ 4.30 ώρες και από Θεσσαλονίκη μετά από 208 χιλ, δηλ 2 1/2 ώρες…. φτάνεις στον Βόλο από τον κόμβο του Βελεστίνο. Συνεχίζοντας μέσω περιφερειακού Βόλου, με την πινακίδα να γράφει προς Πορταριά, βρίσκεσαι στον παραλιακό, έξω από τον Βόλο, στην Αγιά. Έχοντας τον Παγασητικό στα δεξιά, στα Κάτω Λεχώνια, 10 χιλ από Βόλο, όπου και ο σταθμός του τραίνου για Μηλιές (Ξεκινά στις 10 το πρωί και επιστρέφει το απόγευμα στις 4.30) στρίβουμε αριστερά. Σκιόεσσα ανηφόρα, στροφές, χωριουδάκια, τα πρώτα πηλιορείτικα σπίτια, πλατάνια, καστανιές.. Άγιος Γεώργιος Νηλείας, Πινακάτες… μετά από διαδρομή τριών τετάρτων από την διασταύρωση, στα 25 χιλ από τον Βόλο! Το χωριό, χτισμένο στα 600 μέτρα, κομμένο στην μέση από τον δρόμο που συνεχίζει για Βυζίτσα, Μηλιές https://www.google.gr/maps/@39.3364833,23.1133151,16z. Παλαιότερα λιθόστρωτο μονοπάτι ένωνε τα δυο χωριά, σήμερα κατεστραμμένο. Τα τελευταία χρόνια (1999) στρώθηκαν τα υπολειπόμενα 300 μέτρα του δρόμου που ενώνουν τις Πινακάτες με την Βυζίτζα από τον φόβο του ανταγωνισμού που έτρεφαν οι τελευταίοι, όπως μας είπαν!
 |
| ..στέρεα σπίτια υψώνονται.. |
Ένα άνοιγμα για στάθμευση, όπου η στάση του λεωφορείου και μια βρύση που τρέχει συνεχώς. Αναζητάς το χωριό.. Καλά κρυμμένο μέσα σε πλατάνια και άλλα δένδρα καμουφλαρισμένο στα χρώματα της πέτρας δεν ξεχωρίζει. Το μάτι εξοικειώνεται να ανακαλύπτει γκρι πέτρινες στέγες.
 |
| Η πλατεία |
Στην άκρη του δρόμου κατεβαίνουν σκάλες και καλντερίμι που οδηγούν σε μια.. «θεατρική σκηνή» σε επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο η εκκλησία φτιαγμένη εξ αρχής μιας και γκρεμίστηκε στο σεισμό του 1955. Μόνο το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι σώθηκε και στα μέτρα του στήθηκε ο Άγιος Δημήτρης που γιορτάζει στις 27 του Αυγούστου!. , όπως και ο Άγιος Αθανάσιος στις 2 Απριλίου! Απότομα σκαλιά οδηγούν στην ωραιότερη πλακόστρωτη πλατεία με τον τεράστιο πεντακοσίων χρόνων πλάτανο, τον δεύτερο σε μέγεθος στο Πήλιο.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Μια ταβέρνα με μαγειρευτά και της ώρας από τα χεράκια της Μαρίας με επιδόρπιο φιρίκι γλυκό και νερό παγωμένο από την βρύση.
 |
| Ο φούρνος |
Ένας κουκλίστικος ξυλόφουρνος που ανοίγει στις οκτώ, για να μοιράσει εξαιρετικά θεσσαλονικιώτικα τραγανά κουλούρια στις 10.30 και εκλεκτό ψωμί στις 12! Διακοσμημένος με μια πινακωτή που σήμερα λειτουργεί σαν ανθοστήλη και τσιγκέλια.
 |
| Η βρύση ή κρήνη |
Μια βρύση έκπληξη του 1894, κυριολεκτικά στο πουθενά, φτιαγμένη με λεφτά αιγυπτιωτών. Δωρεά των ντόπιων μεταναστών στην Αίγυπτο αδελφών Τσιρογιάννη. Μια νεοκλασική βρύση ή αλλιώς κρήνη από άσπρη πέτρα με δωρικούς κίονες, κιονόκρανα, λιονταροκεφαλές που από το στόμα τους τρέχει το δροσερό νερό... μια πινελιά αστισμού. Το νερό έρχεται κατευθείαν από την πηγή, παγωμένο και πεντανόστιμο… Νερό να ξεδιψάσεις και μετά να μην μπορείς να ευχαριστηθείς νερό γυρνώντας στην πόλη σου. Τραπέζια σκόρπια κάτω από την σκιά του πλάτανου. Εκεί στην άκρη η απέραντη θέα προς την θάλασσα.
 |
| Τα μπακάλικα του χωριού |
Η πλατεία περιτρέχεται από δρομίσκους-καλντερίμια, από εκεί περνοδιάβαιναν οι γυναίκες, για να αποφύγουν την πλατεία που ανήκε αποκλειστικά στους άνδρες. Από το δρόμο διακρίνονται φωτισμένα σαν χριστουγεννιάτικα δένδρα τα δύο μπακάλικα του χωριού σε τρίτο επίπεδο.. το ένα είναι και καφενείο. Ζητείστε γιαούρτι ντόπιο πρόβειο και κατσικίσιο.. Ευκαιρία να συναντήσεις ξανά τις γεύσεις σε τούτο τον τόπο.
 |
| η θέα από την πλατεία |
Το χωριό ηλεκτροδοτήθηκε το 1973. Απομονωμένο οδικά, αφημένο από τους χίλιους τόσους κατοίκους του (το 1828) διασώθηκε από την ανάπτυξη. Τα παιδιά, όσα έμειναν, με τα πόδια πήγαιναν στο γυμνάσιο στις Μηλιές, πριν 30 τόσα χρόνια, για να μάθουν γράμματα. Σήμερα ο πρόεδρος του πολιτιστικού δίνει καθημερινό αγώνα να κρατηθεί το χωριό ως έχει.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν τον 12ο μ.Χ. αιώνα από την Ανατολική Ρωμυλία. Πρώτα εγκαταστάθηκαν ανατολικά του Πηλίου, στην πλαγιά κάτω από το μοναστήρι της Αγίας Κυριακής προς τον Παγασητικό κόλπο, κοντά στην πηγή Διαμαντέϊκα. Για να αποφύγουν τους πειρατές μετακινήθηκαν στην σημερινή θέση. Η πρώτη αναφορά στις Πινακάτες γίνεται στην «Γεωγραφία Νεωτερική περί της Ελλάδος» του Δανιήλ Φιλιππίδη και του Γρηγορίου Κωνσταντά (Βιέννη, 1791). Εκεί σημειώνεται πως το χωριό είχε τότε περίπου 100 σπίτια, γεγονός που σημαίνει πως το χωριό ιδρύθηκε πολύ πιο πριν.
 |
| Η βρύση του Σαραφόπουλου |
Σε βρύση πάνω από το σπίτι του Σαραφόπουλου η σκαλισμένη χρονολογία 1765, δίνει την παλαιότερη μαρτυρία κατοίκησης του τόπου.Το χωριό κάηκε το 1823 λόγω άρνησης επιβολής φόρων και άρσης του προνομίου του βακουφιού από την Βαλιντέ Σουλτάνα η οποία είχε την διοικητική μέριμνα του Πηλίου.
 |
| ..οι δρόμοι του νερού.. |
Από την πλατεία ξεκινούν καλντερίμια που ακολουθούνται από αυλάκια νερού. Συνεχώς ακούγεται ο ήχος του νερού που τρέχει. Οι μπεχτσήδες κατά καιρούς κλείνουν την δίοδο του νερού, για να το κατευθύνουν, όπου υπάρχει ανάγκη και μόνο αυτοί. Ακολουθώντας τα μονοπάτια θα περιδιαβείτε το χωριό.
 |
| Μαρμάρινο Υπέρθυρο |
Σπίτια απλά σχεδόν τετραγωνισμένα, ισόγειο και πρώτος όροφος, πέτρινα, βαριές κατασκευές, με λίθινες στέγες, λιγοστά παράθυρα, πέτρινα θυροστάσια, κατώφλια και ανώφλια που πάνω τους η ημερομηνία κατασκευής στοιχειώνει τον κτήτορα, 1880, 1890, 1923..
 |
| Πηλιορήτικη αρχιτεκτονική |
Αλλά και καστρόσπιτα, με φουρούσια και σαχνίσια, χρωματιστά βιτρώ δηλώνουν τον πλούτο του ιδιοκτήτη. Τα δωμάτια χωρισμένα με τσατμά. Διαθέτουν εσωτερική κουζίνα, μπάνιο, αποθήκη, αχούρι.. Άλλα ανακαινισμένα, άλλα ερειπωμένα χάσκουν στον χρόνο..
 |
| Ξενώνας Αλατινός |
Ένα από αυτά ήταν το εξοχικό του θεσσαλονικιού Εβραίου στην καταγωγή μεγαλοεργοστασιάρχη της εποχής Αλατίνη. Σήμερα είναι ένας δημοτικός ξενώνας που σέβεται το παρελθόν και το σήμερα. Δίχως τηλεόραση, με την ξύλινη σκάλα να τρίζει, τα μάνταλα στις πόρτες, τα ξύλινα παντζούρια, τις καθαρές αυλές, απόηχος για το χθες και προβολή του γίγνεσθαι σήμερα κάτω από το ζεστό βλέμμα του άρχοντα του χωριού. Μια ευκαιρία να συναντήσετε τον εαυτό σας.
 |
| Αγία Κυριακή |
Από τα δεξιά της πλατείας βλέποντας θάλασσα κατηφορίζει ένας δρομίσκος που, αφού περάσει δενδροπερίβολα και το γεφύρι Τζουβάλα ενός χείμαρρου στο σκοτεινό από την βλάστηση ρουμάνι, ανηφορίζοντας περνά τον ασφαλτωμένο δρόμο, δίπλα στο πέτρινο αλώνι και καταλήγει στο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής. Σήμερα σώζεται το καθολικό με κάποιες τοιχογραφίες. Εκεί αναπαύονται οι εκατοχρονίτες του χωριού με απέραντη θέα στην θάλασσα.
 |
| Προς Δόκανα-Παζαράκι |
Στον κεντρικό δρόμο, στην έξοδο του χωριού προς Μηλιές, ο Τίμιος Σταυρός, εκκλησία του 17ουαιώνα. Αναζητείστε το μονοπάτι που οδηγεί σε μια από τις πηγές του χωριού, Δόκανα. Περπατώντας 300 μέτρα κάτω από πεύκα θα φτάσετε στην κοίτη ενός χειμάρου, όπου και η δεξαμενή νερού. Εδώ έστηναν δόκανα για πουλιά εξ ου και η ονομασία. Στη μέση της διαδρομής θα συναντήσετε ένα πλάτωμα με πεζούλι, το Παζαράκι» σημείο συνάντησης για τα «ειδώματα» των νέων. Απέναντι τα περιβόλια, όπου άνθρωποι οδηγούν ακόμη ζώα, για να φτάσουν στις περιουσίες τους και να μεταφέρουν τα προϊόντα τους.
 |
| Το σχολείο |
Πάνω από τον δρόμο ορθώνεται το σχολείο του χωριού, σήμερα γραφείο του Πολιτιστικού Συλλόγου και χώρος εκδηλώσεων ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Εκεί μαζεύονται όλοι για να βοηθήσουν να στηθούν οι καρέκλες και όσα χρειάζεται η εκδήλωση. Πάνω ψηλά στον λόφο, στο πιο ψηλό σημείο του χωριού ο Προφήτης Ηλίας, για να πάτε θα ακολουθήσετε τον… αγροτικό-περιφερειακό χωμάτινο δρόμο του χωριού που ξεκινά από τον Τίμιο Σταυρό και καταλήγει στην έξοδο προς τον Άγιο Γεώργιο, όπου θα συναντήσετε μια σκιερή ταράτσα ταβέρνας με ντόπια κουζίνα.
 |
| Προφήτης Ηλίας |
Παντού πυκνή βλάστηση, δροσιά, απεραντοσύνη του ορίζοντα, πράσινο και γαλάζιο. Οι άνθρωποι πρόσχαροι και ευγενικοί πηγαινοέρχονται ανηφορίζοντας ή κατηφορίζοντας τα καλντερίμια πρόθυμοι για κουβέντα. Αρκετοί ξενώνες, διακριτικοί στον χώρο με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.
 |
| Η απεραντοσύνη.. |
Από τις Πινακάτες είναι κοντινές οι αποστάσεις για όλες τις ομορφιές του Πηλίου, χειμώνα καλοκαίρι. Είναι ιδανικό σημείο εκκίνησης για ημερήσιες εκδρομές με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια. Το καταλληλότερο μέρος για ξεγνοιασιά και ξεκούραση! Είναι υπέροχο να ξυπνάς το πρωί από τον ήχο του νερού.. από το μάνταλο μιας πόρτας.. το τρίξιμο της σκάλας..!! Να παίρνεις πρωινό σε μια αυλή με θέα τον Παγασητικό.. Να βγαίνεις στην πλατεία και να λες καλημέρα! Μακάρι να διατηρηθεί από τα αναπτυξιακά σχέδια του κάθε άσχετου ο επίγειος παράδεισος της ηρεμίας και της απλότητας, οι Πινακάτες!
 |
| ..ώρα περισυλλογής..! |
29/3/2016