 |
| Οι "πύργοι"του Βίκου |
Από τα Ιωάννινα, σε 15-30 χλμ απόσταση, σκαλωμένα στην Πίνδο που ορθώνεται δεξιά σας ανηφορίζοντας βόρεια προς τα αλβανικά σύνορα, φωλιάζουν τα Ζαγοροχώρια. Τα χωριά πίσω (ΖΑ) από το βουνό (gora) Μιτσικέλι, όπως σημαίνει το σλαβικής προέλευσης όνομα τους. Μια συστάδα από σαράντα τέσσερα χωριά πετρόκτιστα, με γκρίζα στέγη γεμάτα αρχοντιά αναδύονται στο φυσικό περιβάλλον στημένα το 1321 περίπου από καλαίσθητους κτιστάδες και νοικοκυραίους. Πρόσφατα συντηρήθηκαν και μετατράπηκαν σε ξενώνες και ταβερνεία πολλά από αυτά. «Στήθηκαν» περιμένοντας τους επισκέπτες της περιοχής, ρέκτες του αρχιτεκτονικού τοπίου, της ηρεμίας και της άγριας φύσης.
 |
| Το βαθύτερο φαράγγι.. |
Γεφύριατου 18ουαιώνα που φέρνουν το όνομα του δημιουργού τους (π.χ. του Πλακίδα) ή του χρηματοδότη τους (π.χ. του Καμπέρ Αγά, του Νούτσου) ή της περιοχής (π.χ. της Κλειδωνιάς) ή του όνομα του επισκευαστή τους ( π.χ. του Κόκκορη) στέκονται ατόφια. Πετρόκτιστες σκάλεςελίσσονται σε πρανή (του Βραδέτο, της Βίτσας, του Κουκουλίου), καλντερίμιασε ερημιές (π.χ. του Βίκου) κάποτε ένωναν για πρακτικούς λόγους τα χωριά και τα μοναστήρια. Σήμερα εξυπηρετούν περιβαλλοντικές, τουριστικές, ορειβατικές αναζητήσεις με συνέπεια την οικονομική επιβίωση της περιοχής ίσως και της ψυχής ορισμένων.
 |
| Η χαράδρα |
Βίκος, πιθανόν σλάβικη λέξη που σημαίνει αντίλαλος, το κέντρο του εθνικού πάρκου Βίκου –Αωού. Το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο (μέχρι 1000 μέτρα) και από τα ωραιότερα. Με τους πέτρινους «πύργους» να υψώνονται κατακόρυφα. Με δυσθεώρητους γκρεμνούς. Με ιδιαίτερη χλωρίδα, έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστούν οι περίφημοι βικογιατροί. Τόπος της αρκούδας και του αγριόχοιρου. Ο Βοϊδομάτης, παραπόταμος του Αώου, ξεροπόταμος στην ουσία, εμφανίζει τις πηγές του ξαφνικά στα μεσοπόταμα. Η θέα είναι προσβάσιμη από τα μπαλκόνιατου Βίκου στη θέση α. Μπελόη, ανατολικά, μετά το Βραδέτο, β. Οξιά, νότια, συνεχίζοντας (7,5 χλμ) μετά το Μονοδένδρι ή γ. με τα ποδιά ένα χιλιόμετρο από το χωριό (Μονοδένδρι) στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής που συνεχίζεται στον γκρεμνό προς τις σπηλιές και από το χωριό Βίκο, βόρεια.
 |
| Η κοίτη του Βοϊδομάτη |
Υπάρχουν αρκετές διαδρομέςδιάσχισης του φαραγγιού. Διακλαδωμένα, συντηρημένα καλντερίμια ενώνουν τα χωριά του Βίκου. Ξεκινούν από Πάπιγκο, Βίκο, Μονοδένδρι, Βίτσι, Κουκούλι, Κήπους, το μικρό Βικάκι. Η πιο διάσημη διαδρομή που έχει καθιερωθεί σαν το «πέρασμα» είναι από Μονοδένδρι-Βίκος. Η διαδρομή δεν έχει ιδιαίτερη δυσκολία, μόνο σε ένα δυο σημεία υπάρχουν σάρες και… περιπετειώδη περάσματα, η δυσκολία έγκειται στην οφιοειδή απότομη κάθοδο και την απότομη άνοδο. Πιο βατή και σύντομη είναι η άνοδος από Βίκο, γι αυτό επιλέγεται η είσοδος από Μονοδένδρι. Όλες οι εποχές έχουν να δώσουν ομορφιά, όμως η φύση έχει και απρόοπτα, γι αυτό καλό είναι οι καιρικές συνθήκες να είναι τουλάχιστον τσεκαρισμένα ευνοϊκές, πριν κατηφορίσετε.
 |
| Το θεατράκι στο Μονοδένδρι |
Από το χωριό Μονοδένδρι, από το θεατράκι, στα δεξιά της εισόδου του χωριού, ξεκινά το μονοπάτι για την χαράδρα του Βίκου. Μετά από 40΄περίπου κάθοδο διασταυρώνεται. Αριστερά βγαίνει στις σκάλες του Βίκου και δεξιά για το γεφύρι του Μίσιου και από εδώ διακλαδώνονται τα μονοπάτια για το χωριό Κουκούλι ή ευθεία, παράλληλα στο ποτάμι, για το γεφύρι του Κόκκορη. Εμείς θα ακολουθήσουμε την διαδρομή ε3αριστερά, για να βγούμε στο χωριό Βίκος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει με κάποιο τρόπο να έχει εξασφαλιστεί η περαιτέρω πορεία σας σαν βγείτε από το φαράγγι. Η απόσταση σε εφαρμογή κινητού καταγραμμένη είναι 17.600 μέτρα. Αν περπατάτε 2.5 χλμ ανά ώρα υπολογίστε τον χρόνο.
 |
| Το μονοπάτι στις σάρες |
Ένα είναι σίγουρο ότι δεν θα έχετε καμιά βοήθεια αν σας συμβεί κάτι εκεί μέσα, γι αυτό να είσαστε με παρέα. Το κινητό τηλέφωνο συνδέεται καθ‘ όλη την διάρκεια της διαδρομής. Θα συναντήσετε όλες τις φυλές του Ισραήλ που περπατά αμέριμνα και πολύ λιγότερους έως καθόλου έλληνες. Χρειαζόσαστε καλό ορειβατικό παπούτσι, ορειβατικό μπαστούνι (δύο), καπέλο και νερό, γιατί δεν θα βρείτε. Αδιάβροχο, δεύτερο ζευγάρι κάλτσες, δυο σακούλες, για να μπουν, αν βραχείτε, πάνω από τις δεύτερες στεγνές κάλτσες, ώστε να προστατευτείτε από τα βρεγμένα παπούτσια.
 |
| Η σκιόεσσα διαδρομή.. |
Το μονοπάτι είναι καθαρό, προσεγμένο στις κακοτοπιές, σηματοδοτημένο και σε πολλά σημεία πρόσφατα συντηρημένο. Ακολουθεί παράλληλα, στα αριστερά, την ξερή κοίτη του ποταμού άλλοτε χαμηλά και άλλοτε σε ύψος. Το 1980 ανασυστάθηκε η «Αδελφότητα του Βίκου» που πρωτοστάτησε στην επισκευή του μονοπατιού της χαράδρας. Οι «πέριξ» έχουν καταλάβει την αξία του και όπως ομολογούν «από το φαράγγι ζούμε», οπότε σοφά το φροντίζουν. Καλό είναι να είναι στεγνό και να μην απαξιώσετε την πιθανότητα καταιγίδας.
 |
| Στην χαράδρα... |
Μέσα από ποικιλία φυτών, βοτάνων, δένδρων (σφεντάμια, οξιές, μαύρη πεύκη, κέδρους, πουρνάρια, έλατα, κουμαριές, κυπαρίσσια, κρανιές), θάμνων, αρωμάτων, όλων των ειδών και σχημάτων πέτρας, ακούσματα πουλιών, κάτω από συνεχή σκιά εξελίσσεται η διαδρομή. Τα χρώματα αλλάζουν ανάλογα με την εποχή. Τέλος Μαΐου εδώ ανθεί η άνοιξη αλλά και το φθινόπωρο η ποικιλία χρωμάτων ασύγκριτη. Οι πέτρες γκρι, κίτρινες, πορτοκαλί, χάλκινο… αλλά και πράσινες από τα μούσκλια!!
 |
| Στην διαδρομή.. |
Αν δεν πιαστείτε στο δόκανο της ανταγωνιστικότητας για τον χρόνο, σταματάτε σε συχνά διαστήματα, για να θαυμάσετε το τοπίο. Σε κάποιο σημείο περίπου στο κέντρο ξαπλώστε σε πλάκα που θα συναντήσετε, για να συναντηθείτε με τα ύψη. Η βλάστηση είναι οργιώδης κι επόμενα κρύβεται ένα μεγάλο κομμάτι από την ομορφιά της αγριάδας του τοπίου.
 |
| Το μοναστηράκι της Παναγίας στις πηγές |
Περίπου στο τέλος της διαδρομής στα ριζά του πρανούς για το χωριό Βίκος θα ακουστεί ροή νερού. Ένα κατηφορικό μονοπάτι δεξιά σας (αν έρχεστε από Μονοδένδρι) δίχως σηματοδότηση θα σας φέρει στο μοναστηράκι της Παναγίας του 1763 και πιο κάτω, όπου αναβλύζουν στα ριζά της Αστράκας, τα κρύα νερά του Βοϊδομάτη, του Μποϊδομάτη στα σλάβικα, δηλ καλό νερό. Στις πηγές ξεκουράστε τα πόδια σας, αν αντέχετε το κρύο νερό. Από την θέση Πόρος ξεκινά και το μονοπάτι για Πάπιγκο, αν δεν έχει νερό στην κοίτη, γιατί γκρεμίστηκε το γεφύρι που ένωνε τις όχθες. Επιστρέφοντας στο μονοπάτι ε3, σε 40-60΄έντονης ανηφόρας θα βρεθείτε στο χωριό Βετσικό που σημαίνει βοσκότοπος, το σημερινό Βίκος. Στα πετρόχτιστα πεζούλια της σκάλας θα ξεκουραστείτε και θα απολαύσετε από μακριά το γραφικό μοναστηράκι της Παναγίας, τους πύργους και όλο το βάθος του φαραγγιού.
 |
| Οι πηγές του Βοϊδομάτη φθινόπωρο.. |
Διαμονή θα βρείτε εύκολα και σε καλές τιμές αλλά το φαγητό σε σχέση με την ποιότητα, είναι ακριβό. Το Μονοδένδρι φημίζεται για τις αλευρόπιτες (αλεύρι, βούτυρο, αυγά και τυρί). Τελευταία σερβίρουν και αγριόχοιρο.
*«Η ίδια οδός που οδηγεί προς τα πάνω, οδηγεί και προς τα κάτω». Ηράκλειτος
13/6/2017
 |
| Μύκητες πάνω σε κορμό |
ΥΓ Οι φωτόγραφίες είναι από τους φίλους Γιάννη και Μαίρη, Κώστα και Μάντη, και από την ιστοσελίδα http://www.huffingtonpost.com/mike-arkus/greeces-breathtaking-viko_b_9781464.html
 |
| Οι γκρεμνοί... |